De verleiding is groot om mee te doen met al het negatieve gedoe. Rellerige jongeren, een premier die zich dan afvraagt wat de ouders mankeert, mensen die corona en de maatregelen daartegen maar niet serieus willen nemen, enz. Ik heb er geen zin in – wie wil geloven dat ‘het virus waanzin is’ doet maar en blijve ver uit mijn buurt. Wat ik wel wil is een oproep doen. Twee oorzaken daarvoor. Allereerst Maarten van Rossum, als jurylid bij ‘De slimste mens’, die zomaar even en zonder nuance of tegenspraak, beweert dat het Oude Testament – let wel: de joodse Bijbel – een verschrikkelijk boek is. Ik had hem slimmer gedacht, al geef ik toe dat er veel verhalen in dit boek staan die in ieder geval om uitleg vragen. Daarna Ilja Leonard Pfeijffer, een knappe schrijver, die in ‘Zomergasten’ tussen neus en lippen door liet vallen: ‘Toen religie nog in de mode was ...’. Dat klinkt als: Dat hebben we nu wel gehad, daar zijn we overheen gegroeid. Ook hem is het kennelijk ontgaan dat de aandacht voor geloof (en breder: religie) de laatste tijd alleen maar lijkt toe te nemen. In dergelijke situaties kun je natuurlijk de schouders ophalen over zo’n onwetendheid en ongenuanceerdheid. Maar we hebben meer mogelijkheden. Waarom zouden we zulke mensen alleen maar hun gang laten gaan? Wij kunnen toch zeker ook uitkomen voor wat en Wie voor ons van groot belang is? We kunnen laten horen dat het volgens ons normaal is en heel bevrijdend om te geloven, om Jezus te volgen.
