Reveil Magazine

Een tweedeling in de samenleving. Het is een momenteel veelgehoorde uitdrukking. Deze dreigt, of is er al en mag niet groeien. Wat dan ook. Maar dat deze bestaat kan niet worden ontkend. Een paar voorbeelden? Dat begint natuurlijk met vaccers en anti-vaccers. Gaan de laatstgenoemden tweederangs burgers worden? Of zelfs – zoals ik een ‘anti’ op tv hoorde zeggen – boos en nog bozer? Of, om het niet te zwaar te maken, je hebt vakmensen en ‘we-doen-maar-watters’. Zoals de ambtenaren die het presteren om 550 vrachtwagens voor Defensie te bestellen die te hoog zijn om de weg op te mogen. Het verkeer doet ook mee aan de tweedeling. Er zijn mensen die zich aan de spelregels houden en velen die er lak aan hebben. Honderd kilometer? Voorrang op de zebra? Kortgeleden in een krant onder het kopje ‘risicovol fietsgedrag’: hard op een zebra afrijden (op 1), geen hand uitsteken bij linksaf slaan (op 4) en – tot mijn verbazing pas op 8 – smartphonegebruik. Een heel ander veld: geloof. Een veel voorkomende vertaling van ‘missionary’ is missionaris, ook al gaat het om een vrouw, man en vijf kinderen. Een dergelijke missionaris kan wellicht nog altijd zendeling worden. Maar de onwetendheid is schokkend bij journalisten en presentatoren als het gaat over geloofszaken. Misschien een aardige uitdaging om als christenen wat duidelijker te zijn. En wat de eerste twee genoemde groepen betreft valt er na te denken over de vraag wat het, met betrekking tot ongevaccineerden en onbeheerste verkeersdeelnemers betreft, betekent dat van ons wordt gevraagd om zo mogelijk vrede te houden met alle mensen: bruggen bouwen!