Je las de krant, je luisterde naar het nieuws en dan wist je zo ongeveer wat er speelde in de wereld. Zowel dichtbij als veraf. Die tijden zijn voorbij. Hoe gaat het nu in Libanon? Wat gebeurde er in Mali? Je moet flink zoeken wanneer je daarover iets wilt weten, tenminste wanneer er net een schandaal is losgebroken over een Tv-programma of een radiopresentator na tientallen jaren afscheid neemt. Nieuws uit eigen koker en keuken dringt zich naar voren. En nu zitten we ook nog met het probleem dat we onderscheid moeten leren maken tussen echt en fake nieuws. Voor het eerst van mijn leven heb ik enkele mensen geblokkeerd op Facebook. Gewoon, omdat ik niet goed werd van hun berichten over Corona. Niet, dat ik daarover geen informatie wil, maar omdat er niet over te praten viel. Zodra je iets naar voren bracht dat niet in hun pas liep, was je naïef, slecht geïnformeerd, of zelfs slachtoffer van … Ja, van wie allemaal wel niet. En dat ik al drie prikken had gehad maakte de zaak ook bepaald niet beter. Groepsdruk op basis van ophitserij, op basis van manipulatie en van halve waarheden is van alle tijden. Ook Jezus leed er onder. Zowel in Nazareth (“Wat verbeeldt hij zich wel niet. Tijd om hem een lesje te leren.”), als op het plein voor het paleis van Pilatus (Waar het “Halleluja” van kort daarvoor giftig omsloeg in ‘Weg het hem, kruisig hem”). Valt onze reactie op wat speelt ook onder: Wat zou Jezus doen?