We hebben er behoefte aan. We willen weten waar we aan toe zijn, wat kan en mag. Normaal is ook, dat je de grenzen opzoekt. Zeker wanneer je jong bent. Toch blijkt in de praktijk, dat regels veel moeite geven. Bureaucratie verlamt en drijft ondernemers soms het land uit. Iemand die in Duitsland een bedrijf opzette, noemde de regelgeving in ons land als een belangrijke oorzaak. Regels roepen – naar het lijkt in steeds grotere mate – ook agressie op. Mensen worden kwaad wanneer ze bij het overtreden van regels daarop worden gewezen.
Maar ze zijn bedoeld, al die aanwijzingen, om ons op een normale manier te laten samenleven. Vanmorgen fietste ik achter een grijze dame, iets jonger dan ik denk ik, die diverse keren een bocht omging zonder ook maar te kijken of een hand uit te steken. Hoeveel ongeluksverlangen kun je hebben? En het is een wonder dat er niet meer jongeren worden aangereden: drie naast elkaar en liefst alle drie bezig met hun smart Phone.
Onze overheid belooft met regelmaat dat de regelgeving eenvoudiger gaat worden. Weinigen merken er iets van, zo er al iets te merken valt.
Waarom geeft God regels? Niet om ons dwars te zitten, uit wantrouwen of uit controlebehoefte. Zijn regels zijn als spelregels. Het houden er van maakt leven en samenleven op een goede manier mogelijk. Wie ze serieus neemt, kan bijvoorbeeld niet roddelen, pesten, stelen of alles inzetten om toch vooral zelf een ‘leuk’ leven te hebben. Die regels zijn zo gek nog niet.