We zijn zo overvoerd met media, dat nieuws noodzakelijkerwijs gemaakt moet worden. Immers, wil je niet allemaal dezelfde verhalen vertellen, dan moet je zelf iets bedenken. En wanneer je helemaal niets meer weet, dan begin je met inbelprogramma’s en straatvragen. Jan en alleman, rijp en groen mag kakelen. Trouwens, vragen aan sporters en politieke commentatoren benaderen ook dikwijls dit bizarre niveau. ‘En hoe gaat het nu verder?’ Dat is er zo één. Geen zinnig mens kan daar gewoonlijk antwoord op geven, maar toch hoor je het steeds weer.
De meest recente hype is de gemiddelde leeftijd en het geslacht van de leden van het nieuwe kabinet. Blank, man en gemiddeld 54 jaar. Schandalig, terug in de tijd. De verontwaardiging was groot. Hoewel ik fel anti – liberaal ben, omdat ik meen dat het neoliberalisme de fundamenten van onze samenleving aanvreet, moet ik Rutte prijzen om de laconieke manier waarop hij reageerde op dit gedoe. Hij had gezocht naar kwaliteit en dit was het resultaat. Natuurlijk was er heel veel kwaliteit te vinden onder vrouwen, maar daarmee heeft Rutte - als vrijgezel – misschien niet zoveel ervaring. In ieder geval zal het lastig genoeg geweest zijn om een goede ploeg samen te stellen. Gezeur over een te hoge gemiddelde leeftijd, riekt naar discriminatie. Waarom zou jonger beter zijn? ‘Wee het land welks koning een kind is.’ Persoonlijk houd ik wel van het beeld van een stevige staatsman of staatsvrouw. Waarmee ik bedoel te zeggen, dat ik op die positie graag iemand zie die de kinderen niet meer naar bed hoeft te brengen.
