Het is ontwennen misschien. Tenminste voor wie de afgelopen tijd bewust heeft meegeleefd met de gang van het kerkelijk jaar. Wekenlang de weg naar Pasen gaan, de opstanding vieren. Daarna verrast worden door de verschijningen, Jezus die zich weer presenteert. En dan Hemelvaart en als klap op de vuurpijl Pinksteren. En toch .. Die laatste twee lijken voor veel gelovigen en voor veel gemeenten een beetje weesfeesten. Wat moet je er mee, hoe gedenk je de gebeurtenis en wat betekent wat er gebeurd is voor ons nu? Het kan belangrijk zijn om jezelf die vragen te stellen, want we zijn begonnen aan een lange periode zonder bijzondere gedenkdagen. Het duurt even, voordat we toe zijn aan de eerste Adventszondag. Maar, sta me toe dat ik mij beperk tot Pinksteren. Men noemt het wel het geboortefeest van de kerk. En dat lijkt me terecht, maar het kan ook betekenen dat we de gave van de Geest ervaren als iets op afstand. Hoe raakt het Pinksterfeest ons zelf? Je kunt al jarenlang trouw naar de kerk gaan, Bijbellezen, bidden, bijdragen, enz., maar toch met de mond vol tanden staan wanneer iemand je iets zou vragen als: ‘Heb je de heilige Geest ontvangen? Welke gave(n) heb je gekregen? Hoe ben je er door verandert, vernieuwt in je denken, doen en laten?’ Wat moet je dan? Natuurlijk heb je de Geest ontvangen toen je werd gedoopt, maar nu je groot, nu je volwassen bent, is er nu meer ruimte voor de leiding door en het werk van de Geest gekomen in je leven en geloven? Wat zegt het je, wanneer in de eredienst wordt gebeden om de hulp van de heilige Geest? Is het slechts een ritueel moment, of verwacht je er meer van?
Voor mijzelf is een bewust gebed om de vervulling met de heilige Geest een doorbraak geweest. Alles wat ik had meegekregen van thuis, kerk en school was aanwezig. God bestond, dat geloofde ik wel. Maar wat hadden Hij en ik met elkaar te maken? Geen idee, maar er was wel een gevoel van gemis, van leegte. Zoekend, ontmoette ik iemand die mij vroeg of ik geloofde dat Jezus ook voor mij, voor mijn zonden was gestorven. Het antwoord was – haast tot mijn verrassing – positief en daarna bad hij met me om de vervulling met de heilige Geest. Het was alsof alles wat ik al wist tot leven kwam. Zo hoeft het zeker niet voor en met iedereen te gaan, maar zo kan het ook. God gaat met ieder een eigen weg. Maar waar het mij om gaat is: Denk na over de betekenis van Pinksteren, besef dat geloven nooit ‘klaar’ is, maar vraagt om herhaalde overgave, vertrouwen. Dat het vraagt om een blijvend verlangen om te leren in het navolgen van onze Heer Jezus. Voor ieder van ons, maar zeker ook voor elke gemeente en voor heel de kerk. Geloven blijft vaag zonder het werk van de Geest. Vragen en twijfels worden dan struikelblokken. Dus – laten we blijven bidden: ‘Kom, Schepper Geest, vervul ons en aller hart en heel de kerk’.
