Wanneer alles normaal verloopt en er geen moeilijke of nare dingen gebeuren, dan geloven we het wel. God houdt van ons en Hij is met ons, Hij is en blijft er bij. Misschien ook zingen we voluit mee: ‘Ga met God en Hij zal met je zijn, jou nabij op al je wegen’. Een heerlijk lied, dat ook ik graag zing aan het eind van een kerkdienst. Maar dan gebeurt het. Een slecht bericht, een erg vervelende gebeurtenis, een ruzie die je helemaal niet wilt - en dan? Het is al net als met ons bidden om vrede voor Oekraïne, Israël en al die andere plaatsen in de wereld waar het aan vrede en zoveel meer ontbreekt. Je denkt erover na en je voelt je al snel machteloos. Je vraagt je af of bidden nog zin heeft. En wanneer het gaat om wat je zelf meemaakt, dan kan het ook ertoe leiden dat de vraag opkomt waarom God dat laat gebeuren – of je het ergens aan verdiend hebt zelfs.
Hoe vaak kun je niet horen dat mensen vastlopen in hun omgaan met, of geloven in het bestaan, dan wel de nabijheid en helpende kracht van God. Voor de een is dat om wat haar of hem overkomt. Voor de ander om hoe de wereld in elkaar steekt, om wat er allemaal gebeurt. Weer anderen worden vastgezogen door onzekerheid door wat zij horen en menen te weten. En dan is er de (grote) groep mensen die zichzelf wel redt en denkt geen ander – en zeker niet de Ander – nodig te hebben. In deze laatste categorie zitten, naar ik vrees, velen die van alles zoeken en proberen om de leegte die er is te vullen. Een leegte waarvan zij zich niet altijd bewust zijn. Ze ervaren – denk ik – alleen het effect ervan en willen daarom genieten en alles doen om het leven zo leuk mogelijk te maken. Onvrijheid is het gevolg, je moet dan immers uit het korte, eenmalige leven halen wat er uit te halen is.
Hoe anders is het bevrijdende verhaal van Jezus. Pascal schreef al eeuwen geleden dat de leegte in ons bestaan de vorm van een J heeft en alleen gevuld kan worden door Jezus, de Bevrijder. Je zou nog eens Paulus’ brief aan de Galaten kunnen lezen, vooral hoofdstuk 5.
In ons land, onze media, is momenteel veel aandacht voor andere religies. Prima voor onze algemene ontwikkeling, maar wanneer deze verhalen landen in de leegte die is ontstaan omdat men denkt dat het christendom achterhaald is en God niet van belang, dan zou het kunnen zijn dat we opnieuw de schepping en schepselen gaan eren en aanbidden in plaats van de Schepper. Soms denk ik dan aan mijn oude vriend Walter, uit Ghana. Hij vertelde eens hoe bevrijdend het voor hem was om tot geloof in Jezus te komen. Hij groeide op met het animisme en was – zei hij – destijds altijd bang om de geesten boos te maken. Geloven is niet: alles begrijpen. Geloven is weten dat je te allen tijde geborgen bent bij God, door Jezus Christus. Wat er ook gebeurt!
