We voeren allemaal zo onze kleine oorlogjes. Niet voor niets doen programma’s als bijvoorbeeld ‘Het familiediner’, het zo langdurig goed.
Families liggen uitelkaar; relaties staan onder druk en/of barsten. Gemopper over de politiek, Brussel, vreemdelingen (die nogal eens in Nederland geboren zijn trouwens), enz. Daar zijn wij, Nederlanders, best goed in. We hebben het maar moeilijk, ook al leven we in een van de beste landen ter wereld.
En dan barst het geweld los in Parijs, gevolgd door aanslagen op gebedshuizen. Hoe gemakkelijk is het niet om – net zoals die ene politicus die nogal vaak in het nieuws is – de schuld voor alle ellende te schuiven op een bepaalde groep. Zoals dat de eeuwen door gebeurde met de Joden, zoals dat gebeurde met de Tutsi’s, zoals dat gebeurt met Chinezen in Indonesië momenteel. Gemakkelijk en goedkoop. En wie dat niet wil doen, krijgt al snel te horen dat hij de werkelijkheid niet onder ogen wil zien.
Hoeveel grootser is het dan niet om Jezus te horen zeggen (en dat over werkelijke daders): ‘Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen’.
Betekent dat inderdaad dat hij naïef was en geen schuld wilde zien? Natuurlijk niet. Maar hij wist dat straf in de handen van God ligt en dat het de Heer is die bepaalt wat nodig is en gedaan moet worden. ‘Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden.’ Zo staat het er. En daar komt nog bij (Leviticus 19) dat wij het bevel krijgen om onszelf niet te wreken én geen wrok te koesteren. Wat een totaal andere houding dan die van de verdwaasden die met Kalasjnikovs menen hun profeet te moeten verdedigen.
Wat dat verdedigen betreft, staat er trouwens ook een prachtig verhaal in de Bijbel. In Rechters 6 gaat het over de roeping van Gideon. Wanneer hij het altaar van Baäl sloopt en de gewijde paal van Asjera gebruikt als brandstof, willen de mensen hem doden. Ze staan bij zijn vader voor de deur en vragen om uitlevering van Gideon. Het antwoord van vader Joas is: “Als Baäl god is, zal hij wel voor zichzelf opkomen wanneer iemand zijn altaar heeft gesloopt”. De mensen druipen af. Volg hun voorbeeld fanatiekelingen!
De spanning in de wereld is groot genoeg. Maar wat zou het een fout zijn om in plaats van daders en potentiële daders aan te pakken, mensen als schuldig te benoemen die met kwade zaken niets te maken hebben en willen hebben. En dat risico bestaat. Ook in ons land.
Dat een dergelijke houding onnoemlijk veel ellende teweeg brengt, weet iedereen die iets van de geschiedenis kent. Ook van de christelijke geschiedenis.
Onze strijd is een andere. Die begint in onszelf, met onze kleine oorlogjes. Daarnaast hebben wij de opdracht om onze vijanden te zegenen. Wij moeten waakzaam zijn, het kwaad zien en niet blind zijn er voor, maar onze houding wordt niet bepaald door angst en zorg. Onze houding wordt bepaald door de belofte van God: ”Ik ben met jullie”.
