Het was genieten op de 1e oktober. Zelden kwam de Bijbel zo aan bod in de media als bij de presentatie van dit boek ‘in gewone taal’. Wel stel ik me voor hoe een enkeling knarsetandend van deze vervlakking van het Woord kennis zal hebben genomen. Waar zelfs de Herziene Statenvertaling voor sommigen al niet goed genoeg is, zal de ‘gewone’ wel helemaal niet kunnen.
Maar wanneer men zo hecht aan een vertaling, blijft er weinig over van de bedoeling van het geschrevene. De inhoud van de Bijbel moet bij ons binnenkomen. God spreekt ons aan. ‘Bijbelgebruik is omgang met God’, leerde ik van professor Gispen. Natuurlijk is het dan van groot belang dat de vertaling goed is; zo trouw mogelijk aan de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse tekst. Maar taal verandert. Wij praten niet meer zo als onze grootouders. De doorsnee Nederlander verstaat de tale Kanaäns echt niet. Dus is het te prijzen dat het Bijbelgenootschap zich in blijft zetten voor verstaanbaarheid voor iedereen. Dan valt er ook wat te kiezen en dat is nooit weg. Wie beslist één vertaling heilig verklaart, handelt als een letterknecht en doet daarmee de bedoeling van welke vertaling dan ook tekort.
