En? Enig verschil met vorig jaar? Dat ‘goede voornemens’ meestal niet werken weten we zo langzamerhand wel. Maar verandering betekent leven. Waar niets meer verandert, heerst de dood. Ik weet het, er is verandering om de verandering. Vaak betekent dit, dat het oude doorgaat in een nieuw jasje. Dat zet weinig tot geen zoden aan de dijk. Ook bestaat er verandering die niet voldoende doordacht is. Dat levert teleurstelling op, als het al niet leidt tot chaos en achteruitgang.
Maar wat betekent het, dat wij door Jezus worden gezien als leerlingen? Een leerling in wie niets verandert is een zittenblijver. Je kunt ook zeggen dat zo iemand een achteruitgaander is. U weet wel: stilstand is ...
Het zou een aardig spel kunnen zijn om eens te bedenken wat we het vorige jaar geleerd hebben. Een ‘spel’, als het niet zo serieus was. Want serieus is het. Stel dat we tot de conclusie zouden komen dat het vorige jaar een verloren jaar is geweest wat ons leerproces, ons discipelschap betreft. Wat zou daarvan de gevolgtrekking zijn? Dat wij horende doof waren en ziende blind? We weten hoe onze Heer daarover denkt.
Maar wat valt er eigenlijk te leren?
De verhalen en de geboden kennen we wel. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Maar is het weten van die zaken de betekenis van discipel – zijn?
Wanneer mensen aan Jezus vragen stellen over de bedoeling van hun leven en geloven, is zijn antwoord meestal heel praktisch. Het komt er vaak op neer dat hij wijst op dingen waar we aan vast zitten. Of op ideeën die wij koesteren, maar die uit onszelf zijn voortgekomen. En zijn advies is dan helder en duidelijk. ‘Kap er mee!’ Alles verkopen wat je hebt en de opbrengst aan de armen geven bijvoorbeeld. Een onmogelijke opgave. Ik denk ook niet, dat Jezus dit letterlijk bedoelt, maar dat het hem er om gaat te laten zien dat we veel meer geknecht worden dan we zelf beseffen. Vrijheid wil hij voor ons. Het besef, dat ons bezit niet van ons is, maar dat het – net als wijzelf – eigendom is van God. Vrijheid ook in ons denken. Geloven bestaat niet uit het houden van geboden en het volgen van voorgescheven regels. Levert dat anarchie op? Niet, wanneer wij het belangrijkste gebod voor ogen houden: liefde voor God boven alles en voor onze naaste als voor onszelf. Zoals Luther gezegd schijnt te hebben: ‘Hou van God en doe wat je wilt’.
Aan dergelijke dingen moest ik denken toen ik de laatste tijd artikelen las over de vraag waarom het zo moeilijk is om mensen bereid te vinden om verantwoordelijkheid te dragen. Zowel in de kerk als in bijvoorbeeld de gemeenteraden. Op zich is die moeite te begrijpen. Het is lang niet altijd dankbaar en gerespecteerd werk. Maar is dat waar het om gaat? Of gaat het om het dienen met de gaven die je zijn toevertrouwd?
Er valt heel wat te leren. Christen – zijn is een praktische bezigheid.
