Voordat de Lijdenstijd begon, was er in onze wijkkerk een dienst waarin de mogelijkheid en de zin van vasten, in groepen werd besproken. Leerzaam en ook wel een beetje schokkend. Zo kwam in onze groep het gesprek al snel op de aandacht voor het klimaat en bleek dat voor enkelen klimaat en geloof niets of nauwelijks iets met elkaar te maken hadden. Verrassend was een overzicht dat werd uitgereikt. Het kwam uit Duitsland, van een aantal kerken daar. Echt de moeite waard lijkt mij. Is het niet voor dit jaar dan voor een volgende keer wellicht. Het gaat over de vraag wat wij écht nodig hebben. Daarvoor ging men uit van Exodus 16: 18, waar wordt verteld, dat de Israëlieten op hun weg door de woestijn, zoveel manna verzamelden als ieder nodig had – niet meer en niet minder. Aan de ene kant een wonderverhaal, aan de andere kant een waarschuwing. Immers, wie meer dan nodig verzamelde, zou de volgende dag merken dat het eten bedorven was. De Duitse kerken waren goed systematisch bezig. Kijk maar. In de eerste week ging het om bewust eten en koken. Hoeveel vlees, hoeveel ongezond spul, hoeveel weggooi restjes. In week twee was de mobiliteit aan de orde. Autogebruik en dergelijke. Wat had je kunnen fietsen en lopen? De derde week vroeg aandacht voor het koopgedrag. Was het nodig om te kopen wat je kocht? Kon het eventueel tweedehands? Dan week vier. Energiegebruik. Voor ons niet zo erg aan de orde denk ik, met de huidige prijzen. Maar toch: Let je op het energielabel wanneer je iets nieuws moet kopen? In de vijfde week ging het over geld. Niet alleen over de vraag hoe je zelf je geld uitgeeft, maar ook over hoe kritisch je bent op het gedrag van de bank. Hoe zit het daar met de ethische normen? Waarin investeert de bank jouw spaargeld? We zijn er nog niet, ook al komt Pasen dichterbij. Week zes vraagt je om na te denken (ik zou haast zeggen: voor Gods aangezicht) over de besteding van je tijd. Laat jij je drijven door anderen of door onnodige zaken? Hoeveel tijd gebruik je voor wie je nodig heeft? En hoeveel voor stilte, gebed, Bijbellezen? Een heel pakket. En het is natuurlijk geen opdracht, geen moeten. Het is een uitnodiging om je niet te laten verrassen door de Stille Week, maar er bewust naar toe te leven. We zijn er bijna – het is nu al de derde zondag van de Lijdenstijd – maar het kan natuurlijk nooit kwaad om nog even stil te staan bij de weg die onze Heer en Bevrijder is gegaan. Een weg van pijn en eenzaamheid, van verwarring ook. En dat alles om ons de reddende hand toe te steken. Wat betekent dat voor ons? Voor mij? Heb ik nog evenveel verlangen om Jezus te volgen als in de tijd dat ik net ontdekte dat dit mogelijk was op Zijn uitnodiging? ‘Eerste liefde’ heet dat in het boek Openbaring. Is die er nog?