Terwijl ik dit schrijf, zie ik buiten de lente doorbreken. Bloem en blad lijken tevoorschijn te springen. Weliswaar samen met zevenblad en dergelijke ongerechtigheden, maar de schoonheid en de belofte van nog meer moois overheersen.
Wat zou dat toch zijn, dat wij opfleuren zodra de zon warmer wordt? Ik vermoed toch, dat de meeste mensen gevoelig zijn voor wat zich om hen heen voordoet. En dan gaat het zeker niet alleen om de temperatuur.
Wanneer je een kamer binnenkomt waar een gezelschap bijeen is en er is net een wat vervelende discussie aan de gang, dan is de entree niet geweldig. Kom je een kerk binnen waar niemand je welkom heet of zelfs groet, dan kan ook de vraag je bekruipen of men je daar wel graag ziet komen.
Het mag duidelijk zijn, dat sfeer van groot belang is. Zou dat dan ook de reden - beter gezegd één van de redenen – zijn waarom Jezus zo regelmatig wijst op het belang van liefde? Liefde, niet alleen voor mensen die je na staan, maar zelfs voor vreemdelingen en vijanden?
Het wordt wel de ‘gouden regel’ genoemd. God boven alles liefhebben en je naaste als jezelf. Beide zijn mijns inziens best lastig. Hoe heb je God lief? Dankbaarheid, dat wil hopelijk wel. Maar Jezus geeft aan dat het vooral ook gaat om luisteren en doen. Veel van wat we dan horen vanuit de Bijbel gaat in tegen onze natuur. Veel van wat we weten dat we zouden moeten doen al net zo. Dit laatste wordt stap voor stap duidelijker in de wereld waarin wij leven. Ruimte maken voor wie veiligheid en toekomst zoekt is vaak al een groot probleem. De uiterst scheve verdeling in onze wereld van welvaart, gezondheidszorg en voedsel. Wat wij hebben, daar hebben we toch recht op? Welk recht zou dat dan zijn? Wij zijn geen eigenaren van wat dan ook, zelfs niet van ons eigen leven. Rentmeesters zijn we. Beheerders. Wat de Eigenaar van ons vraagt is, dat we beheren conform zijn bedoeling. En dat maakt het lastig. Het is immers zo simpel om wat zijn bedoeling zou zijn te laten samenvallen met onze eigen wensen en ideeën?
En toch … Somber ben ik zeker niet. De lente breekt weer door. De vrijheid (althans bij ons) vieren we samen. Er zijn heel veel prachtige momenten en het aantal mensen dat zich inzet voor het welzijn van anderen is heel groot.
Liefde voor God wordt daar zichtbaar waar we de liefde voor en de betrokkenheid op de naaste vorm geven. En dat is heel praktisch. Leven met de vraag hoe en wat Jezus zou doen brengt ons al een heel eind verder. Natuurlijk weten we niet precies hoe en wat er dan van ons wordt gevraagd, maar het leven met die vraag kan heel goed helpen. Voor ons doen en laten, voor hoe we reageren op elkaar, voor hoe we over anderen spreken, voor wat we lezen en bekijken.
Dat levert niet een krampachtig bestaan op, maar dat doet de liefde bloeien.
