Welk verschil is er tussen gewoonte en discipline? Beide leiden bijvoorbeeld tot een bepaald gedrag. Je kunt uit gewoonte passen voor het gebruik van alcohol, maar dat kan ook voortkomen uit discipline. Je kunt uit gewoonte naar de kerk gaan, de bijbel lezen, bidden, maar ook omdat je er voor kiest en aan die keuze vasthoudt. Je kunt uit gewoonte onder één dak wonen, maar ook omdat je voor elkaar gekozen hebt en er niet aan moet denken dat dit zou veranderen.
En ‘kiezen voor’ en ‘niet kunnen missen’, dat is echt iets totaal anders dan uit gewoonte maar doorhobbelen. Soms is gewoon doorgaan nodig en zelfs nuttig. Wanneer je er aan werkt dat de ‘eerste liefde’ of de ‘oude liefde’ weer terugkomt. Wie dat doet en de sleur aanpakt, is de gewoonte al voorbij.
Het begrip ‘discipline’ lijkt niet geweldig goed in de markt te liggen. Soms zal iemand zelfs denken aan ‘Befehl ist Befehl’. De gruwelen die daaruit voortkwamen en voort kunnen komen hoeven we niet. Anderen denken misschien aan heel vroeger, hun dienstplicht, waarin de nodige discipline werd bijgebracht.
En of dat altijd een positieve ervaring was …?
Toch is het een zaak die hoort bij het christen-zijn. Leerlingen van Jezus werden discipelen genoemd. In Antiochië werden Jezus’ volgelingen voor het eerst ‘mensen van de weg’ genoemd. Wilde je op die weg blijven, in het spoor van Jezus, dan had je nogal wat discipline nodig. Niet alleen omdat je leven sterk veranderde, maar ook om het vol te houden. Dat immers, waren tijden waarin je alles kwijt kon raken omdat je in Jezus geloofde. Zoals nu nog altijd, in landen als Noord-Korea, Eritrea, Saudi-Arabië, de Malediven, enz.
Dat discipline, het volhouden van wat je gekozen hebt, niet een simpel iets was en is, bleek vroeger al bijvoorbeeld uit de keuze die mensen maakten om non of monnik te worden. Natuurlijk konden daar ook andere redenen voor zijn, maar de bedoeling was toch om gestructureerd God en de mensen van dienst te zijn. Om dat te kunnen, moest je regelmaat hebben en je van alles en nog wat ontzeggen.
Hoe gaat dat met ons? Wat betekent het voor ons om discipel te zijn, leerling van Jezus, mens met discipline?
De vraag stellen, is zeker nog niet de vraag beantwoorden. Al was het alleen al, omdat wij, met al onze goede bedoelingen, vrij gemakkelijk in een sleur raken. Neem het lezen van de bijbel. Gebeurt het regelmatig? Denk je na over wat je gelezen hebt? Wat heb je begrepen? Heeft God je ergens over aangesproken? Moet je iets rechtzetten? En over de kerkgang hebben we het dan nog niet eens. Ooit, toen het voor mij allemaal pas begon, had iemand me geleerd om een lijst te maken van onderwerpen waarover ik zou willen bidden. Dat ging een tijdje goed, totdat ik ontdekte, dat ik na mijn ‘amen’, keek hoelang ik had gebeden. Sleur was het geworden, gewoonte. Geen slechte gewoonte overigens, maar zo was het niet de bedoeling.
Goede discipline, geeft een frisse manier van geloven.
