Drie dagen zonder computer. Wat voelde ik me beperkt. De vraag kwam op of dit een teken van verslaving was. Hoe dan ook, de opluchting was groot toen het apparaat weer op mijn bureau stond. Maar de vraag blijft. En nu er veranderingen zijn aangebracht in het programma, komt daar nog bij dat ik mijzelf opnieuw als digibeet ervaar. Het zal wel even duren en bovendien de nodig hulpvragen kosten voordat alles weer vertrouwd is als voordien.

Het herinnert me aan een vraag die ik me een tijdje geleden stelde, toen mijn vrouw en ik een paar dagen bij familie logeerden. Het dagelijkse ritme was weg, inclusief het persoonlijk lezen van de bijbel, met het bijbehorende bidden. Is dat ritme niet meer dan een gewoonte? En zit die gewoonte dan zo weinig diep dat ik er zonder kan wanneer de omstandigheden veranderen? Maar als ik er zo gemakkelijk zonder zou kunnen, waarom valt het me dan op en bevalt het me niet?

Het is mijn stellige overtuiging, dat geloven meer is dan het aannemen van bepaalde zaken en dan het volhouden van op zich goede gewoonten. Geloven is leven in relatie. En een relatie vraagt onderhoud. Voor dat onderhoud is een zekere mate van discipline nodig. Vrij normaal voor wie discipel van Jezus wil zijn – lijkt me. Waarom dan toch verval zodra de omstandigheden veranderen?

Het zou me niet verbazen, wanneer dit te maken heeft met wat er voor een relatie nodig is. Namelijk het samenspel tussen wil en gevoel. Wie het gevoel laat overheersen, kan tot de conclusie komen dat de relatie niet langer de moeite waard is zodra dat gevoel verzwakt. Zo strandt menig verband tussen mensen. Een twintiger – zo hoorde ik pas – maakte de opmerking dat een relatie toch hooguit een jaar of tien kon duren. Dan had je het wel gehad. Gelukkig waren zij, die dit aanhoorden, een goed bewijs dat het zeker anders kon.

Wie de wil laat overheersen, loopt het gevaar dat de relatie verkilt. Dat er te weinig emotie is en te weinig vertrouwelijkheid.

Het zal mijns inziens moeten gaan om een goed samenspel tussen die twee: wil en gevoel. Wil, dat wil zeggen je kiest en je blijft je inzetten. Gevoel, dat betekent toch dat je elkaar blijft zoeken en dat je zoekt naar wat de ander goed doet.

Zou het met de relatie tussen God en mens anders zijn? Je wordt aangesproken, aangeraakt. Omdat hij en wat hij doet je niet loslaat kom je er toe om voor hem te kiezen. Dat heeft consequenties; het bepaalt voor een groot deel je gedrag, je tijdsbesteding, je houding ten opzichte van mens en schepping. Maar dat hou je niet goed vol zonder dat er gevoel bij komt. Emotie, wanneer bijvoorbeeld de liefde van God, zoals die in Jezus zichtbaar is geworden, je weer eens als nieuw aanspreekt. Of wanneer je wordt geraakt door een bijbeltekst, een lied of een gedicht waarin iets doorklinkt van de Levende.

Drie dagen zonder. Wat dat al niet losmaakt.