Het is een oude grap, maar weinig mensen zullen de waarheid er van kunnen ontkennen. ‘Bij het ouder worden gaat alles achteruit, behalve het vergeten, dat gaat beter.’

Het overkwam mij de vorige keer. Volstrekt vergeten om mijn stukje te schrijven voor dit blad. Ik weet niet of u mij hebt gemist.

Het gaat over tijd deze keer. Dat komt door een boek van David Grossman, een Israëlische schrijver. De titel van het boek is: ‘Uit de tijd vallen’. Hij schreef het (lastig te lezen) boek naar aanleiding van de dood van zijn zoon. Deze stierf in één van de oorlogen die Israel moest voeren.

Die titel deed me denken aan een uitdrukking als ‘uit de tijd raken’. De tijd is daarin de tijd van leven. Raak je er uit, dan ben je gestorven. Maar ‘tijd’ is zoveel meer en een zo bijzonder verschijnsel.

Hebt u even tijd? Een vraag waarbij gemakshalve woorden als ‘voor mij’ worden weggelaten. Het is een vraag die de mens voor een keuze stelt. Tijd hebben we allemaal. Weinig is per dag eerlijker verdeeld dan tijd. Ieder mens krijgt 24 uren. Maar hoe ga je ze besteden en waaraan?

En hoe beleef je de tijd. Niet alleen de tijd waarin je leeft, maar ook de kloktijd. 10 Minuten in de wachtkamer van bijvoorbeeld de tandarts, worden heel anders ervaren dan maar 10 minuten voor het jonge stel dat na een gezellige avond afscheid moet nemen.

En dan de beroemde woorden van Prediker (hoofdstuk 3): ‘Voor alles wat gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel’. Daarna volgt een hele opsomming: een tijd om te baren, te sterven, te planten, te rooien, te huilen, te lachen, enz.

Dat alles is geen kloktijd. Hierbij gaat het om momenten, om gebeurtenissen, om gevoelens. En het is van belang om te blijven beseffen dat die alle hun eigen tijd hebben. Immers, wanneer je alleen nog maar kunt treuren, word je een somberaar, die niet alleen zichzelf, maar ook zijn omgeving in het donker zet. En kun je alleen maar lachen, moet het leven beslist vooral leuk zijn, dan is de kans groot dat je een oppervlakkige fladderaar wordt (of bent). Alles heeft zijn tijd en de dingen wisselen elkaar af als de seizoenen doen. Misschien is het weten daarvan wel evenwichtig leven.

Praktisch gezien, brengt nadenken over ‘tijd’, mij ook bij de vraag hoe ik de uren van de dag benut. Hoeveel tijd voor mijzelf en hoeveel met en voor anderen. Hoeveel tijd nuttig (en wat is nuttig?)besteed en hoeveel nutteloos (is dat ‘hangen voor de buis?). Hoeveel tijd om me druk te maken en hoeveel tijd voor de omgang met God.

Ook dat laatste. Hoe vaak hoorde ik niet mensen zeggen dat ze aan het lezen van de bijbel niet toekwamen – te druk. Soms wees ik dan op Luther. Van hem is bekend dat hij, wanneer er een heel drukke dag wachtte, eerder uit zijn bed kwam. Het is maar wat je kiest.