‘Wij waren zondag bij de Vrije Baptisten en we vonden het geweldig.’ Een jong gezin. Redelijk trouwe kerkgangers. Deze keer even ‘bij de buren’ gekeken. Wat er dan zo geweldig was? Allereerst de liederen: allemaal Opwekking. Maar daarnaast de hartelijkheid, de ontvangst. De mensen daar lieten duidelijk merken, dat zij het fijn vonden om hun gasten te ontvangen.

Het was zeker nog niet zo dat zij van plan waren om over te stappen, maar onaantrekkelijk vonden ze die gedachte ook niet helemaal.

Wat de hartelijke ontvangst betreft, kan ik mij daar iets bij voorstellen. Een mens wil, juist ook in de eigen gemeente gekend en gezien worden. Niet als sociale controle, maar wel vanuit onderlinge betrokkenheid.

En de liederen, dat is de moderne versie van wat eertijds de bundel van Johannes de Heer veroorzaakte, en zo ook Glorieklokken. Liederen, die aan de ene kant het gevoel aanspraken, die direct waren en persoonlijk. Neem zoiets als: ‘Kom, Heil’ge Trooster, kom! Schijn in ons hart; neem weg van ons, o Heer! Al wat U smart. Vernieuw ons door Uw kracht, betoon hier Uwe macht, vervul ons dag en nacht met Uwe Geest’.

Het is bepaald niet de taal van onze dagen, maar het spreekt of sprak menig mens die God zoekt wel aan.  

Wat de Opwekkingsliederen betreft werkt het denk ik ook zo. Er zijn prachtige bij; toppers. Directe teksten, waar mensen die er gevoelig voor zijn, door worden aangesproken.

Ik zeg met opzet: ‘Mensen die er gevoelig voor zijn’. De taal is vaak heel eenvoudig en soms – vooral vertalingen van Engelse liederen – niet mooi. Neem bijvoorbeeld het veel gezongen: ‘Ik bouw op U …’. Het is een vertaling van het prachtige lied ‘We rest in Thee …’. In plaats van het rusten in, het schuilen bij Hem, die in het oorspronkelijke lied ons Schild en onze Verdediger wordt genoemd, bezingen we in het Nederlands onze eigen daadkracht: wij bouwen. Ik zou er mee kunnen leven wanneer er bij gezongen werd dat we dat doen met Gods hulp en op zijn uitnodiging. Maar zoals het nu klinkt, krommen mijn tenen. En dan is er ook nog het lied waarin we ‘samen met elkaar’ zijn. Met wie ben je anders samen?

Maar goed. Persoonlijk heb ik nu eenmaal meer met de Psalmen en met vele dichters van de liederen uit het Liedboek. Toch begrijp ik goed, dat een mix van oudere en nieuwere liederen onontkoombaar is. Velen zijn gewend geraakt aan een andere muziekcultuur, ook kerkgangers. Maar wanneer ik kijk en luister naar Songs of Praise op de BBC of bij de Ikon, denk ik dat de manier van zingen ook erg veel uitmaakt. Veel Opwekkingsliederen worden momenteel gezongen als Praiseliederen en dat gebeurt naar mijn smaak nogal eens te slaperig. Opgewekt, klinken ze heel anders: pittig, aansporend. Dan knalt de lofzang er uit.

Maar hoe dan ook, je kiest niet een gemeente alleen vanwege de muziek. Geloofsopbouw in de volle breedte, dat is wat we nodig hebben!