Het is behoorlijk lastig, om te ontdekken wat waar is en wat propaganda. Neem Syrië. In onze media zijn de troepen van Assad de enige boosdoeners. En zij zijn ook uitermate gewelddadig. Maar zij alleen? De strijd wordt steeds feller en de haat neemt toe. Niet alleen de haat trouwens. Ik vrees, dat ook de angst toeneemt. Wanneer Assad moet wijken, wat gaat er dan gebeuren met de Alevieten? Zij worden door hen, die bij elke schot en bij elke knal roepen dat Allah groot is, gezien als minderwaardig – als niet goede moslims. Wat gaat er gebeuren met de christenen? Het is niet voor niets, dat dit deel van de bevolking wel graag meer democratie en vrijheid wil, maar zich onder het bewind van Assad nog behoorlijk veilig voelt.
In Irak moorden Sjiieten ‘emo’s’ uit. Op barbaarse wijze; onder meer door steniging. Emo’s, zijn jongeren die een tikkeltje anders zijn. Het lijkt wel wat op gothic: zwart gekleed en enigszins depressief. En ‘anders zijn’ wordt in sommige culturen en door sommige fanatici nu eenmaal niet gewaardeerd.
En Egypte? De verhalen over wat de Koptische christenen moeten doorstaan liegen er niet om. En hoe zou het voelen, wanneer je kerk verbrand is en de brandstichters worden vrijgesproken omdat de kerk nu eenmaal iets hoger was uitgevallen dan toegestaan? Om over de doden en de ontvoerde christenmeisjes nog niet te spreken.
Vanuit onze, voor de meesten van ons nog altijd comfortabele situatie, waarin we ons druk kunnen maken over het ontbreken van loonsverhoging en over verlaging van pensioenen, lezen we verslagen en zien we foto’s. Maar wat doet het met ons?
Zeker, wij gaan niet schreeuwend de straat op wanneer er in Nigeria weer enkele tientallen christenen vermoord zijn. Gelukkig niet. Maar wat doen we wel?
Ayaan Hirsi Ali schreef een artikel over de situatie van christenen in de wereld. Vanuit haar standpunt bekeken, was het logisch dat zij inzette met de opmerking dat de media ons doen geloven dat moslims wereldwijd onder druk staan. Maar, schreef zij, het zijn de christenen, die het meest vervolgd worden. En natuurlijk, niemand heeft het recht om een moslim achter te stellen vanwege het geloof.
Maar die christenen! Waarom treedt de paus niet forser op tegen de onderdrukking van protestanten in bijvoorbeeld Mexico? Waarom spreekt de Arabische Liga zich niet uit (in overeenstemming met de Koran trouwens) voor de rechten van de christenen? Waarom zijn onze christelijke wereldorganisaties zo stil?
Het is waar, dat Jezus ons niet heeft beloofd dat we geen vervolging zouden kennen. Zoals Hij ons ook gewaarschuwd heeft voor lauwheid (die gemakkelijk kan ontstaan wanneer er geen druk is). Maar we hoeven het niet normaal te vinden, dat in de wereld mensen om hun geloof ‘met Christus lijden’. Opkomen voor zusters en broeders in het geloof is mogelijk. Gebruik bijvoorbeeld de gebedsbrief van Open Doors, maar bid in ieder geval. En schrijf, wanneer Kerk in Actie of Amnesty dat vraagt. Laten we onze betrokkenheid laten merken. Meeleven!
