Het gaat steeds meer jeuken. De frustratie wordt groter. Het gevoel van machteloosheid en het verlangen naar verandering wordt sterker.
Waar ik het over heb? Over ‘de vreemdeling binnen de poort’, om het met een bijbelse uitdrukking te zeggen.
Zeker nu een politieke partij het waagt om op een schandalige manier klachten te verzamelen over bepaalde groepen. Hoeveel stemmers op die partij zouden er zijn die zelf hinder veroorzaken in hun buurt?
Maar zij zijn het niet alleen. Ons hele apparaat lijkt niet meer te functioneren. Een blinddoek voor Vrouwe Justitia is goed wanneer het gaat om gelijke behandeling, maar laat zij die alsjeblieft afdoen wanneer het gaat om mensenlevens.
Ik kreeg een mail van iemand die zich al ruim 15 jaar inzet voor uitgeprocedeerde asielzoekers. In de mail noemde zij het voorbeeld van een man uit Bangladesh. Hij moet terug, terwijl de burgemeester van zijn woonplaats daar al heeft laten weten dat hij gezocht wordt – en niet voor een misdaad.
Zijn familie is al aangepakt. Iemand is vermoord; de winkel van zijn ouders is afgebrand. Maar wij hebben daar geen boodschap aan., We willen hem kwijt. Kost hem dat zijn vrijheid of zijn leven? Jammer dan! Hoe diep zijn we gezakt?
Vluchtelingen, die of daar of hier christen zijn geworden en dus in hun geboorteland niet meer welkom zijn, worden vastgezet. Komen op straat te staan wanneer verwijdering niet mogelijk blijkt. Waar is onze herbergzaamheid gebleven?
Hoe verbeten de reactie in sommige landen kan zijn, is weer gebleken in het geval van de Saoedische journalist Hamza Kashgari. Hij twitterde kritische opmerkingen over het geloof en moest vluchten. Op weg naar Nieuw Zeeland werd hij in Maleisië opgepakt en aan Saoedi-Arabië uitgeleverd. Het vliegtuig was al vertrokken toen het Hooggerechtshof de uitzetting nog verbood. Er is niet veel fantasie nodig om te weten wat hem te wachten staat.
Er zijn landen, waar de kennelijk noodzakelijke verdediging van God en geloof veel belangrijker is dan een mensenleven. Natuurlijk, wij hebben die tijd ook gekend. De brandstapels hebben ook hier hun werk gedaan voor andersgelovigen. Maar moeten wij dan nu meewerken aan het maken van slachtoffers?
Dat in een aantal landen zo fanatiek wordt omgegaan met de verdediging van geloofszaken, roept bij mij de herinnering op aan het verhaal van Gideon (Rechters 6). ‘Als Baäl een god is, zal hij wel voor zichzelf opkomen …’ Met die wijze uitspraak wordt het leven van Gideon gered.
Maar zolang in veel landen het besef niet leeft dat een godheid wel voor zichzelf kan opkomen en men dus ieder wil afslachten die zich niet aan de regels houdt, moeten wij aan die dwaasheid toch zeker niet meewerken.
Natuurlijk hebben wij afspraken nodig als het om immigratie gaat. Maar Nederland is in de loop van de geschiedenis bepaald niet slechter geworden van het herbergen van vluchtelingen. En los daarvan: Wie, om welke reden dan ook, niet terug kan, heeft in een land met christelijke wortels recht op ruimte, op een schuilplaats en op leven.
