Hoezo nieuw? Begin januari. De feesten zitten nog vers in de herinnering. De gezelligheid, de fantastische erediensten en muziek. Maar al dat gedoe over de jaarwisseling, alsof er een nieuwe tijd is aangebroken, is toch eigenlijk maar onzin? De klok tikt gewoon door en de datum verschuift. Wat is er, behalve de cijfertjes, nieuw?
Tijd is een bijzonder iets. Het ene moment gaat deze snel, te snel, en het andere moment lijken de minuten niet voorbij te willen gaan.
Iets persoonlijks: Het is nu dertig jaar geleden dat ik begon met het schrijven van stukjes als dit. Dertig jaren. Verveelt het? Mij niet. En wanneer mensen vragen hoe je elke keer weer aan een onderwerp komt, moet ik bekennen dat die vraag zelden of nooit speelt. Er gebeurt zoveel; er is zoveel aan de hand – mooi en minder mooi. En er zijn zoveel vragen en er kan zoveel anders en beter. Stof genoeg.
Maar het boeiende van een jaarwisseling is mijns inziens, dat het ons vaak confronteert met gedachten die we in de loop van het jaar weinig of geen ruimte geven. Of hebt u dat niet? Mag ik dan eens een paar ideeën naar voren brengen? Vragen, die u zich gesteld zou kunnen hebben rond de jaarwisseling?
1. Wat zijn mijn gaven en hoe heb ik ze gebruikt dit jaar?
2. Wat is de kwaliteit van mijn relatie en wat heb ik gedaan om die goed te houden dan wel te verbeteren?
3. Hoeveel tijd heb ik door de vingers laten glippen, hangend voor de buis?
4. Hoeveel uren heb ik achter de computer gezeten, anders dan voor mijn werk?
5. Op welke manier heb ik laten zien dat ik betrokken ben bij kerk en samenleving?
6. Hoe hebben mijn (klein)kinderen gemerkt dat ik van hen houd?
7. Wat heb ik opgestoken als leerling van Jezus en wat heb ik daarmee gedaan?
8. Hoe heb ik dat opgestoken en hoe ga ik in dat spoor verder?
Zomaar wat losse ideeën, over wat ik mijzelf (en u dus ook) had kunnen afvragen, zo rond het einde van het jaar en het begin van het nieuwe.
Maar wij zijn niet zo gewend om onszelf te bevragen denk ik. In de spiegel kijken, om onszelf een beoordeling te geven, kan een bedreigend iets zijn. De kans is immers groot, dat we dan tot de conclusie komen, dat er dingen anders zouden moeten. En verandering vraagt nogal wat. De ervaring leert, dat wij wat dat betreft moeilijk op gang komen meestal.
Goede voornemens helpen niet. Die kan een mens snel vergeten; zich tevreden stellend met de gedachte het toch geprobeerd te hebben.
Maar wat te denken van een gelofte? Iets dat beloofd wordt aan God, aan man/vrouw of kind? De laatsten kunnen ons er aan houden. Met God ligt dat wat lastiger; daar zullen we zelf stevig voor in de schoenen moeten staan.
Maar wie weet helpt het doen van een gelofte om de kwaliteit van ons leven te verbeteren. En dat zal toch de moeite waard zijn.