Heb je ook een favoriet Bijbelgedeelte? Een tekst die je aanspreekt? Misschien omdat je er veel aan hebt gehad toen je dat nodig had. Of iets dat je aansprak in een dienst of tijdens een Bijbellezing.

De laatste zondag voordat ik me ging melden voor militaire dienst, ging de preek over ‘de wieken van de adelaar’. Het lied van Mozes in Deuteronomium. Hoewel dat inmiddels vijftig jaar geleden is, weet ik het nog en zie ik nog de dominee staan wanneer ik er aan denk.

Een bemoedigende tekst, ook al was ik destijds nog niet zo bezig met het geloof. God, die ons draagt en voorkomt dat we te pletter vallen.

In deze dagen van Advent zijn woorden uit de brief aan de Filippenzen mijn toppers. December is de maand van het geven, van het delen en van het aandacht geven aan elkaar. Het is de maand waarin wij geacht worden er op gericht te zijn onze medemensen te laten merken dat wij hen zien. Dat wij aan hen niet voorbij willen en kunnen leven.

Vandaar kerstpakkettenacties en drukte voor de postbezorgers.

Aan de basis van al dat delen ligt de geschiedenis van de geboorte van onze Heer. ‘Geboren uit de maagd Maria.’ Leven, dat in haar is ontstaan door scheppingswoord, door de wil van God. U weet wel: ‘Hij sprak en het was er’. Mensen, die twijfelen of iemand ‘zonder de tussenkomst van een man’ zwanger kan worden, denken mijns inziens niet ver genoeg door. Zij blijven steken in de menselijke mogelijkheden. Zij vergeten de geschiedenis in het Evangelie van Lukas te koppelen aan Genesis 1 en 2. Daar zweeft de Geest van God, in dynamische kracht, over de woestenij. Dezelfde Geest die Maria zal ‘overschaduwen’. Zij vergeten de scheppingskracht van onze Heer en God.

Maar als hij dan komt, onze Redder, dan deelt hij zijn leven met ons. Met ons, die bepaald niet op hem zaten te wachten en die hem ook niet verdroegen toen hij er was. Toch kwam hij. En ten koste van wat allemaal?

Dat beschrijft Paulus in zijn brief. Filippenzen 2, vanaf vers 6. Daar wordt beschreven hoe hij, die alles was en alles had, dit allemaal achterliet. Hij ‘hield niet vast, maar deed er afstand van’. Hij werd één van ons, ‘hij vernederde zich en gehoorzaamde tot in de dood aan het kruis’.

Dat is geven. Dat is delen. En wat Jezus heeft gedaan, is naar mijn mening de basis voor wat onze houding mag zijn ten opzichte van God en van elkaar.

Het is geweldig, dat er in die houding zoveel te genieten is. Onvoorwaardelijk geven en zien hoe iemand anders daar gelukkig door wordt – in ieder geval daarvan geniet – is een prachtige, een blij makende ervaring.

Dat is ook de vreugde van Advent. Door de komst en het werk van Jezus, is vreugde een blijvend deel van het leven van een christen. Vreugde, niet afhankelijk van de omstandigheden, maar door het weten dat de Heer er is.